این برنامه به تعداد 12 برنامه 35 دقیقه­ای و در مجموع به مدت 420  دقیقه به مناسبت ماه محرم، در دهه اول محرم از تاریخ 94/7/22 الی 94/8/3 پخش می­شود. : این برنامه با حضور کارشناسان به بررسی ابعاد مختلف قیام عاشورا از منظر تاریخی، فرهنگی، عرفانی، فلسفی و سیره امام حسین (ع) و یاران ایشان می­پردازد. در بخش گزارشی نیز به انعکاس تلاش­های خودجوش همه اقشار مردم در برگزاری مراسم عزاداری امام حسین (ع) پرداخته خواهد شد و وسعت و زیبایی عزاداری اقوام ایرانی در کیش منعکس خواهد شد. پخش کلیپ­های مناسب با موضوع محرم و وُله­های مختلف از دیگر بخش های این برنامه می باشد. حماسه کربلا، بزرگترين و دلخراش ترين واقعه تاريخ است که پس از 1400 سال هنوز هم زنده مانده و پس از چهارده قرن به ياد آن واقعه اشکها ريخته مي شود و ناله و فرياد به پا است.
مراسم عزاداري امام حسين(ع) نخستين بار در روز يازدهم محرم سال 61 هجري در کنار اجساد مطهر شهيدان توسط اهل بيت‌ عليه السلام برگزار گرديد.

پس از آن هنگام ورود کاروان اسيران به کوفه، امام زين‌العابدين و حضرت زينب و ام‌ کلثوم عليهم السلام براي مردم کوفه که براي تماشا آمده بودند، سخنراني کردند. در پي اين سخنرانيها صداي ضجه و گريه از خانه‌ها و مردم کوفه بلند شد. که به نوعي عزاداري براي شهدا و افشاگري امويان بود.

پس از ورود کاروان اسراء به شام و خطابه خواني امام سجاد(ع) در شام، يزيد به اهل بيت امام حسين اجازه داد که عزاداري کنند و اهل ‌بيت ‌به مدت سه روز به طور رسمي در شام عزاداري کردند.در پي آن خطابه و اين عزاداريها، انقلاب بزرگ فکري در شام پديد آمد و اکثر قريب به اتفاق مردم نسبت ‌به دستگاه حاکمه بدبين شدند.

عزاداري بعدي در مدينه برپا شد. پس از ورود اهل بيت به مدينه عزاي عمومي بر پا گرديد و تمامي مردم مدينه ناله و ضجه کردند. پس از آن حلقه‌هاي عزاداري توسط اشخاص و افراد سرشناس بر پا شد.

از جمله کساني که درمدينه‌ مجلس‌عزاداري بر پا کرد، حضرت زينب سلام الله عليها بود. اين عزاداري مدينه را در آستانه انفجار و حرکت عمومي قرار داد و عمر بن سعد جريان را به يزيد گزارش داد و اعلام کرد که تحقيقا وجود زينب کبري(س) در مدينه انديشه‌ها را تحريک مي‌کند، زيرا او سخنور و دانا و باهوش است. خود و کساني که با او همراهي مي‌کنند، در نظر دارند براي خونخواهي حسين قيام کنند. تا اين که حضرت زينب به شام يا مصر تبعيد و رحلت فرمود.

پس از شهادت امام حسين(ع) ائمه خود اقامه عزاداري مي‌کردند و شيعيان را به اقامه عزا و گريه و عزاداري تشويق مي نمودند.